Rozdział 13

Wyjście 

20 lipiec 2012

Cooper nie widział przez ostatnie dni Natallie. Nie zamierzał na nią nasikać, pewnie przeżywała. Rozumiał. Dla niego też mówienie o przeszłości było bolesne. Jednak on nie miał poczucia winy, może miał, ale nie takiego poczucia. Ale dziś był 3 dzień od kiedy nie wyszła w ogóle z pokoju!Chciał ją zobaczyć. Przytulić. Była jak lek na całe zło. Wiedział czego chce, wiedział, że ją kocha. Nie jak Marriete czy Ashton. Prawdziwie. Taką jaką jest. Z wszystkimi zaletami i wadami, jeśli w ogóle je miała. Postanowił, że powie jej to. Poszedł pod jej pokój, jednak nikogo tam nie zastał. Wyszedł na podwórko, gdzie natknął się na Cecylię

-O Cooper, nie spodziewałam się Ciebie. Podobno gdzieś byłeś

-Tak, byłem z Nat

Jad z jej słów dusił. Był jak trucizna

-A tak, z tą żmiją

-Nie mów tak o niej

-Nie zasługuje na Ciebie. Ja do Ciebie lepiej pasuje -podeszła bliżej jednak on się od niej odsunął -Będziemy świetną parą -zamrugała rzęsami

-Nie, dziękuję

-Woli tą kretynkę?

-Wolę Nat

-Co to w niej widzisz?

-To czego nie ma w tobie

Zrażona 'królowa' poszła do budynku, on został. To była prawda co jej powiedział. Cecylia była podobno do Marriete. Wszystko musiały mieć, uważały się za pępek świata, a tak naprawdę były plastikami. Ashton może nim nie była, ale była płytka. Różniły się od Nat i za to ją kochał. Była wrażliwa, zamknięta  w sobie. Była sobą i  nikogo nie udawała. Przysiadł na ławce i zastanawiał się co jej powiedzieć

*W tym samym czasie*

-Natallie, ale to nie jest wyjście

-Jest

-Nie możesz! Proszę Cię

-Mogę, to jedyne wyjście

-Natallie, a Cooper -próbowała przemówić jej do rozsądku- Przecież wiem, że Ci na nim  zależy

-Nic nie wiesz.... ja sama nic nie wiem, nie umiem

-Umiesz

-Daj spokój. Proszę Cię o jedno, nie wtrącaj się i nikomu nie mów

-Ale

-Żadnych ale. Zrób to jeżeli mnie lubisz i jesteś moją przyjaciółką

-Dobrze

-Dziękuję

Wyszła z pokoju

Wtedy Julia otworzyła okno i zauważyła Coopa. Zawołała go, a on przyszedł bardzo szybko

-Co się stało?

-Natallie chce...

-Jezu, mówisz serio?! -nie wierzył

-Tak

-Kiedy wyszła?

-Chwilkę temu

-Gdzie może być?

-W toalecie, na dachu, nie wiem

Poszedł do pierwszego miejsca jakie wskazała. Tylko jedna kabina była zamknięta

-Natallie, wiem, że tam jesteś

-Idź stąd!

-Nie, nie pójdę. Nie teraz, nie dziś, nie pójdę nigdy

-Nie rzucaj słów ...-usłyszała odkluczanie zamka i go zobaczyła

On też chyba był nieco zszokowany. Podszedł bliżej i kucnął obok

-Natallie, ja Cię kocham

-Cooper....

-Nie przerywaj mi, proszę. Jesteś wyjątkowa. Nigdy do nikogo tego nie czułem. Razem damy radę -wyjął z jej rąk żyletkę i ją delikatnie pocałował- Jesteś dla mnie wszystkim

Wstał i wyszli z łazienki

-Proszę nie rób tego więcej

-Spróbuję

-Obiecaj

-Obiecuję, że się postaram

-Ohh, zawsze zbuntowana

Poszli na podwórze i siedzieli tam do wieczora. Nie widzieli już królowej

-Chyba powinniście już wracać

-Już, proszę pana

Weszli do budynku, który już najprawdopodobniej spał. Nati czuła się inaczej, jakby ciężar, który dźwigała ją opuścił. Kolejna dobra rzecz wypływająca z Coopera. Czuła, że on ją na serio kocha i ona też go kochała. 

-Idź już spać

-Nie dyryguj mną

-Dobrze, idź już spać, proszę

-Tak lepiej. Dobranoc

Po położeniu się do łóżka uznała, że to był zakręcony dzień.....