Zostaw mnie nas
W pracy Adeline cały czas myślała nad zdarzeniem z rana. Co
by było gdyby Thomas nie postanowił złamać jej zakazu? Czy James by ją porwał?
Czy James miał ochotę to zrobić? Czy jeszcze kiedyś zobaczyłaby Grace gdyby
wsiadła? Czy zmusiłby ją do tego? Czy zabił? Pytań roiło się z każdą kolejną
minutą i nie chciały zniknąć, wierciły jej dziurę w głowie. Przed oczami miała
cały czas jego widok gdy tylko zamknęła na chwilę oczy, widok jego idącego w
jej kierunku z zamiarem zmuszenia jej do wejścia do auta. Jego głos a raczej
jego wspomnienie które cały czas błądziło gdzieś w jej głowie sprawiało, że
cała się trzęsła.
Bała się czy wróci, czy z nowy będzie coś od niej chciał,
czy będzie ją nękał, i skąd on w ogóle wie gdzie ona była? Czy ją śledzi?
-Hej, wszystko okey? –przed oczami pomachała jej Maggie
–Jesteś strasznie blada!
-Tak, Maggie. Wszystko jest dobrze
-Słaby dzień?
-Można tak uznać. Mogłabym mieć prośbę?
-No słucham
-Czy mogłabyś dzisiaj zamiast mnie iść wydawać dzieci
rodzicom?
-Tak, nie ma problemu. A coś się stało?
-Nie, nic się nie stało –dziewczyna próbowała się uśmiechnąć
jednak nie wychodziło jej to
-Jesteś pewna?
-Tak, Maggie. Po prostu jestem trochę zmęczona –skłamała nie
chcąc by ktokolwiek dowiedział się o jej przeszłości
To była jej tajemnica, coś o czym nikt nie miał prawa
wiedzieć. O czym nikt nie mógł wiedzieć. Czuła się przez to inna, różna od
pozostałych dziewczyn. Wstydziła się; zresztą kto by się nie wstydził mówić o
tym? Czy jakiejkolwiek dziewczynie kiedykolwiek było łatwo mówić o tym, że
została zgwałcona? Czy to może być w jakimkolwiek stopniu proste? Nie, dla niej
nie. Nie mówiła o tym nikomu, nikomu nie chciała tego powiedzieć. To było coś
co miało pozostać jej tajemnicą, jej i tylko jej. Nawet Grace nie wie nic na
ten temat, Adeline uznała że jest jeszcze za młoda. Powiedziała jej, że jej
tata musiał wyjechać bardzo daleko i nie jest wiadomo kiedy wróci. Ale, czy
kiedykolwiek zdoła jej się zaufać jakiemuś mężczyźnie i z nim być? Na dzień
dzisiejszy odpowiedz jaka przychodziła jej na język była przecząca. Dobrze się
czuła jako singielka, nie potrzebowała nikogo. Nie chciała nikogo. Żadnego
mężczyzny, partnera, randek. Nic. Chciała spokoju, żyć bez strachu co jednak
nie było jej dane. Chciała budzić się bez strachu, jednak nie potrafiła.
Chciała móc bez obawy wyjść chociażby do sklepu, nie umiała. Wszystko budziło w
niej wewnętrzny lęk, lęk którego od tylu lat nie była w stanie przezwyciężyć.
**
-Adeline! Chodź na sekundkę,
proszę! –wołanie Maggie przerwało Adeline ubieranie dzieci, które jako ostatnie
czekały na odbiór rodziców
-Już idę –dziewczyna wstała i
wyszła z małego pokoju po czym zamknęła
uważnie drzwi by żadne z dzieci nie postrzeżenie nie opuściło czasami
pomieszczenia
Przeczuwała że to może być coś,
coś czego zbytnio nie potrafiła nazwać, jednak
z pewnością nie było to nic dobrego
-Tak, słu.. –nie zdążyła
dokończyć bo już wiedziała co a raczej kto to był. Po drugiej stronie szklanej
recepcji stał nie kto inny jak James.
-Ten pan twierdzi, że miał
również odebrać two.. to znaczy Grace Chalks.
-Bo to jest prawda. Moja znajoma
która ją odbiera po szkole poprosiła mnie bym razem z Jake’iem odebrał niejaką
Grace Chalks. –jego barwa głosu nadal była lodowata jak i wtedy gdy próbował ją
wmusić do wejścia do swojego auta. –A ta pani nie chce mi jej wydać
-Przykro mi, ale mama Grace nie
wpisała na listę osób które mogą odbierać jej córkę nikogo oprócz jej mamy i jeszcze
jednej pani. Niestety nie mogę wydać panu Grace. –starała się nie pokazać
żadnych emocji oprócz standardowego tonu podczas wymawiania bardzo dobrze
nauczonej regułki. Choć tak naprawdę w środku krzyczała. Najpierw chciał
‘porwać’ ją a teraz jeszcze miałby zająć się Grace!? Na szczęście dzisiaj był
piątek i ona sama ją odbierała. Jednak czy on odbierał ją wcześniej? Nie, to
nie możliwe, przecież w ostatnim tygodniu to ona wydawała dzieci i zawsze po
Grace i Jake’a przychodziła Kat ewentualnie jej dziewczyna Maggie brała ich
oboje.
-Ale to jest niedopuszczalne! Żądam
rozmowy z przełożoną pań!
Adeline czuła, że robi jej się
słabo. Czy on chce złożyć na nią skargę za to, że nie chce wydać mu jej córki!?
Przecież to jest chore. Jak mogłaby wydać swoja córeczkę, która jest jej
oczkiem w głowie obcemu mężczyźnie!? Nieprzewidywalnemu zresztą
-Niech pan się odczepi raz na
zawsze ode mnie i od mojej córki!! –dopiero po chwili zorientowała się, że
krzyknęła. Nigdy wcześniej tego nie
robiła, miała nerwy ze stali. A teraz? Sama nie wie, może to z obawy o córkę
Mina James’a za to pokazywała
zmieszanie, tak jakby ktoś ściągnął z jego kamiennej twarzy maskę pokazując
prawdziwego człowieka a nie manekina bez uczuć. Nie był w stanie wypowiedzieć
ani jednego słowa.
-Jak pan widzi, Grace ma kto
odebrać i proszę pana o opuszczenie budynku przedszkola. Skargę może pan
składać na Maggie Enger u dyrektorki placówki. Życzę miłego dnia –ciszę
przerwała blondynka na co mężczyzna skinął głową po czym wyszedł z budynku z
małym Jake’iem który tylko pomachał do Ade…..
********************************************************************************
Cześć wszystkim!! Tak, znowu będę przepraszała, jednak przygotowania do #BlueDay i koniec roku mnie również dobija. Mam nadzieje, że mi wybaczycie i zrozumiecie mnie. Przemyślałam sobie trochę i uznałam że NA RAZIE wrócę do starego harmonogramu dodawania rozdziałów czyli -> jeden rozdział w tygodniu, czasem dwa. Rozdziały będą pojawiały się w środy ew. w czwartki.
Kocham was strasznie i wierzcie że każde kolejne wyświetlenie mojej ciężkiej pracy sprawia że się uśmiecham :) I przypominam, że komentarze jeszcze bardziej motywują do pisania :) Miłego weekendu i życzę wytrwania do 24 czerwca ;)
All of love
Never
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz