Rozdział 4

Zwolnij trochę

Rano Natallie obudziła się z dziwnym uczuciem, że ktoś się jej przygląda. Otworzyła oczy i rozejrzała się. Ujrzała Coopera siedzącego na jej krześle.

-Nie było Cię na śniadaniu

-Jak ty tu wszedłeś? -usiadła na łóżku

-Julka mnie wpuściła -wyszczerzył się - Powinnaś wstawać

-To wyjdź -znowu opadła na łóżko i zakryła się całkowicie kołdrą

Coop wstał i wyszedł z pokoju rzucając tylko 

-Jeszcze tu wrócę

Nati wyskoczyła z łóżka i ubrała się w pierwsze co wpadło jej w ręce. Wyszła

-Idziemy

-Szybko Ci to poszło

-A, bo zapomniałam dodać : śpieszymy się. Przeliterować? 

-Nie trzeba, królewno

-Bardzo zabawne

Ledwo za nią nadążał. Na serio była szybka

-Możesz trochę zwolnić?

-Okej

Trochę zwolniła, lecz dla niego i tak było szybko. Myślał, że to on miał dobrą kondycję, ale w porównaniu z nią był słabiuteńki. Ciekawy był czemu wcześniej o niej nie słyszał. Znał duo sprinterek w jej wieku. A ona?Żadna przecież nie nazywała się Natallie Ross. Poznał ją tak nagle i od razu polubił. W pewnym sensie pomogła mu się oswoić z nową rzeczywistością, z życiem w domu dziecka. Tak jakby pokazały mu swój świat, on uznał, że też musi wziąć ją w swoje strony. Nie wiedział ile lat już tu jest, ale od razu czuł, że potrzebne są jej wakacje od szarej, smutnej codzienności.

-Jesteś sprinterką? -spytał, łapiąc zadyszkę - Przez Ciebie będę miał zakwasy

-Nie jestem i nie przesadzaj. Sport to czyste zdrowie

-Ale ja serio mówię! Ledwo nadążam

-To biegnij - z słodkim uśmiechem ruszyła biegiem, nie zważając na niego

-Ej!

Ruszył za nią. Nie raz zdawało mu się, że jeszcze trochę i ją dogoni, jednak zawsze wybiegała coraz dalej w przód w momencie gdy miał ją złapać. Chciało mu się śmiać. Gdyby oglądał to z boku na 100% uznałby, że to wariacie się gonią po środku miasta. Jednak to działo się na serio i jednym z wariatów był ON sam. Nagle się zatrzymała, więc po chwili ją dogonił

-To tu -poklepała go po ramieniu- Dałeś radę

-Uff. Wchodzimy?

-Mhm

Weszli do wielkiego, starego budynku, który według niego w niczym nie przypominał szkoły.  A w szczególności jego szkoły. Bardzo się różniły. W środku może nie było wielkich wielkich różnic. Szkoła jak szkoła. 

-To ta sala -nawet nie zauważył, że doszli do sali z numerem 14- Trzymaj kciuki

-Oczywiście

I znikła w sali. W tym czasie on wyjął telefon i zaczął sprawdzać co jakiś czas godzinę. Po kilkunastu minutach usiadł na podłodze. Bolały go mięśnie przez nią i za to miał ochotę ją udusić. Od początku było po niej widać, że jest buntowniczką. Nie słuchała poleceń ani próśb. Była indywidualistką. I też chyba za to ją polubił. Wstał, gdy usłyszał dźwięk naciskanej klamki. Po chwili wyszła z opuszczoną głową. Pomyślał, że oblała.

-Zdałam! Uzyskała 87%! -powiedziała w końcu

Chwycił ją w ramiona i obrócił czego się nie spodziewała

-Wiedziałem -powiedział kiedy postawił ją na podłodze

-Dziękuje

-Nie ma za co. Zabieram Cię na pizze. Uczcimy to

-No dobra.

Wyszli ze szkoły i skierowali się w kierunku pizzerii. Tym razem nie musiał jej gonić. Cały czas rozmawiali, jednak nadal byli skryci.

-Zapraszam -otworzył jej drzwi

-Dziękuje

Zajęli miejsce i zamówili pizze. Siedzieli tak dobre dwie godziny

-Chyba powinniśmy wracać. Pani Lisa będzie się o Ciebie martwić

-A o ciebie nie?

-Jesteś młodsza

-Dyskryminujesz mnie

-Wcale nie. Chodźmy

Po kilkunastu minutach byli w centrum

-Mieliśmy iść.... -przerwała, bo zauważyła co chciał jej pokazać -Wow. Nigdy tu nie byłam 

-No widzisz -ruszyli dalej

Znowu odprowadził ją pod same drzwi

-Jak jutro się obudzę, a ty będziesz siedział na moim krześle w moim pokoju to ciężki jest twój los......

**********************************************************************************

Cześć :)

Widzieliście film? I jak się podoba? Zgadliście, która to ja? 

Witam również nowych czytelników. Mam nadzieje, że zostaniecie na moim blogu i wraz ze mną będziecie przeżywali a może nawet pisali (więcej w zakładce 'Kontakt') historię Natallie, Julianny i  Coopera. Miłej niedzieli wszystkim i jeszcze lepszego dnia One Direction. mam nadzieję, że 2016 szybko zleci i w 2017 chłopcy wrócą na scenę i będą jeszcze lepsi (czy mogą być jeszcze lepsi?) i może zawitają do Polski. Trzeba się modlić o to ;) 

Pozdrawiam

laur_cia