Rozdział 9

-Nie musisz się martwić, nie dopuszczę by cokolwiek stało się tobie albo małej

-Dziękuję, że chcesz mnie pocieszyć, ale tak naprawdę to są

-Słowa puszczane na wiatr, tak wiem. Jednak uwierz, że noszenie odznaki do czegoś mnie zobowiązuje.

-Czyli do pilnowania bezpieczeństwa cywili a ja do nich należę, tak tak wiem, Tho

-Jesteś dla mnie jak siostra

**

Adeline kończyła sprzątanie po bałaganie spowodowanym bitwą na jedzenie, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Niepewnie podeszła do nich i spojrzała kto stoi po ich drugiej stronie.

-Mamo, nie wiedziałam, że przyjedziesz –wpuściła kobietę do środka

-Nie wolno mi już odwiedzić własnej córki i wnuczki? Gdzie mała?

-Ubiera się

-Dopiero?

-Nie, miałyśmy tu małą wojnę na jedzenie i ubrudziłyśmy się

-To tłumaczy wygląd twojej bluzki –odpowiedziała z rozbawieniem –Oh, Adeline Adeline. Dla dziecka zrobi wszystko, chociaż sama jesteś dzieckiem

-Każdy ma w sobie dziecko, trzeba tylko pozwolić mu ujrzeć światło dzienne i nie oddać się całkowicie gburowatości świata, a co tam u Ciebie? Tata się odzywał?

-U mnie jak zwykle. Tata dzwonił kilka dni temu i pytał się co u was….

Wtedy do pokoju dosłownie wpadła Grace

-Babcia!

-Księżniczko, chodź do mnie

Kobieta nie musiała powtarzać dwa razy, mała dziewczynka dosłownie wpadła w jej ramiona, przytulając się do niej. Po chwili kobieta zaczęła pleść wnuczce warkocze. Adeline w tym czasie poszła do kuchni, wzięła szklanki i sok i wróciła do pokoju.

**

Było chwilę po 17, a Ade była już bardzo zmęczona. Siedziała na fotelu czując, że zaraz zaśnie, a przecież jeszcze czekała na powrót Dominicy z Grace z zakupów na które poszły same, gdyż Adeline nie miała ochoty wychodzić gdziekolwiek

*Rozglądam się wokoło. Wszędzie jest ciemno i pusto. Wszędzie jest cicho, boję się oddychać. Wiem, że ON jest blisko, wiem to po prostu. Czuję, że mnie obserwuje, że zaraz wyskoczy skądś z nożem i mnie zabije. Chcę biec, ale nie wiem gdzie. Chcę uciec, ale nie widzę drogi ucieczki. Nie ma stąd wyjścia, nie ma nic

-Nie uciekniesz stąd Adeline, jesteś moja

Znowu rozejrzałam się dookoła obracając. Jego głos przychodził z niedaleka, nie był echem.

-Jesteś moja –ON znowu to powiedział

Czuję się jak w pułapce. Jak zwierze w klatce.

-Jesteś moją już na zawsze, chodź nie zrobię Ci już krzywdy

-Nie jestem twoja psycholu!

Wtedy dostrzegam coś jasnego, więc niepewnie podchodzę do tego….. to ostrze noża. Odskakuje do tyłu i wpadam na coś, lecz po chwili a raczej po rękach trzymających mnie za ramiona orientuję się, że to ON

-Już mi nie uciekniesz –słyszę tuż nad uchem, szept, który zdaje się rozpływać z wiatrem, ale nadal pozostaje powodując dreszcz strachu przechodzący przez moje ciało*

Adeline obudziła się przestraszona i momentalnie podniosła się do pozycji siedzącej. Z jej ust mimowolnie wydobył się pisk, gdy zobaczyła, że coś za oknem się zaświeciło przypominając jej koszmar sprzed kilku chwil

Drzwi do jej pokoju natychmiast się otworzyły a do pokoju wpadł Thomas

-Co się stało?

-Co ty tutaj robisz? –dopiero teraz zauważyła, że jest w swojej sypialni –I co ja tutaj robię? Przecież byłam w salonie

-Spotkałem Domi z Grace, gdy wracały ze sklepu. Zaoferowałem im pomoc, bo mam dzisiaj dzień wolny jak Ci wcześniej mówiłem, i też akurat wychodziłem się przejść. Zgodziły się i gdy przyszliśmy tu spałaś na fotelu, więc Cię zaniosłem tu. Co Ci się śniło? –spytał siadając na brzegu łóżka

-Nic takiego

-Adeline, krzyczałaś i jesteś tak przestraszona jakbyś zobaczyła śmierć

-Znowu koszmar, ON tam był, byłam w pułapce, nie mogłam nic zrobić. Widziałam nóż, a raczej ostrze. A potem się obudziłam i coś się błysło za oknem

Mężczyzna wstał i wyjrzał za okno

-To tylko piorun, spokojnie. Nic Ci nie grozi. Czy On w tym śnie coś Ci zrobił?

-Nie, złapał mnie. Mówił, że jestem jego –schowała twarz w dłonie

-Postaraj się zasnąć

-A co z Grace?

-Śpi z Dominicą, przypilnuję by nic wam się nie stało

-Dziękuję –położyła się z powrotem i zamknęła oczy……..

*********************************************************************************

Hejka! Tak jak obiecałam kolejny rozdział <3
Następny może będzie jutro, może ponieważ nie wiem jak pójdzie mi pisanie i czy znajdę chwilę na pisanie (ehh, ta nauka :/ ) Jak wam się podobają opisy tego co się śni Adeline? Uprzedzam, że będą czasami się pokazywały ;) Miłego weekendu kochani :) 

Pozdrawiam

Laur Cia